We hebben allemaal een innerlijk kind in ons en dit innerlijke kind leeft je hele leven met je mee. Het staat voor gevoelens, emoties, onbewuste reactiepatronen en reflexen. Dat begint al voordat je geboren wordt, tijdens je groei in de baarmoeder van je moeder.
Door een traumatische gebeurtenis, emotionele onbeschikbaarheid van de ouder(s), verwaarlozing of mishandeling kan je innerlijke kind beschadigd zijn. Als je behoefte aan liefde, veiligheid of zorg als kind niet (altijd) vervuld werd, kan dat sporen achterlaten.
Een kind reikt van nature uit om gedragen en geknuffeld te worden, om contact te maken. Het wil gezien en gehoord worden, wil zich veilig voelen. De aanwezigheid, onvoorwaardelijke liefde, steun en zorg van ouders of verzorgers zijn de basis voor een veilige en vertrouwde omgeving waarin we kunnen opgroeien tot een evenwichtig mens.
Wanneer je ouders jou in je kindertijd om één of andere reden niet konden bieden wat jij op dat moment nodig had, kan het zijn dat jij op hun plek bent gaan staan. Hierdoor ben je verantwoordelijkheden gaan dragen die niet bij jou horen. Je moest bijvoorbeeld als kind voor je ouders zorgen omdat ze ziek waren. Je bemiddelde tussen hen of je nam de rol van de ontbrekende vader of moeder in. Misschien hield je jezelf onzichtbaar omdat je ouders het al zo zwaar hadden met je broer of zus.
Bij emotionele verwaarlozing verlies je als kind het vertrouwen dat je bij je ouders kan halen wat jij zo nodig hebt. Je voelt je niet gezien en gehoord. Als kind besluit je dan: ‘ik doe het wel alleen’. Dit gedrag herhaalt zich ook later in het (volwassen) leven. Als je innerlijke kind ‘verwond’ is, is het soms moeilijk om écht te voelen dat je nu volwassen bent en voor jezelf kunt zorgen. En dat je het allemaal anders mag en kunt doen. Op jouw manier.
Geschiedenisboek
Voor kinderen is het vaak lastig om goed onder woorden te brengen wat ze voelen of denken en ze communiceren dan vaak via hun emoties, zintuigen en hun lichaam. Ook kun je als kind traumatische gebeurtenissen nog niet goed onder woorden brengen en begrijpen. Als je opgroeit, ontwikkel je zo bepaalde overtuigingen en en overlevingsmechanismen.
Emoties spelen zich niet alleen af in je hoofd, ze kunnen zich ook vastklampen op allerlei plekken in je lichaam. Dat is de conclusie uit The physics of emotion; een baanbrekend onderzoek van neurofarmacoloog dr. Candace Pert naar de invloed van stress en emoties op het gevoelsleven van de mens. Zij ontdekte, en beschrijft in haar boek Molecules of Emotion (1997), dat opgekropte emoties letterlijk worden opgeslagen in het lichaam. Organen, weefsel, spieren en klieren beschikken allemaal over eiwit-receptoren. Dankzij deze receptoren zijn ze in staat om emotionele informatie op te slaan.
Maar het zijn vooral spieren die negatieve emoties tot uiting brengen in de vorm van lichamelijke klachten. Zo proberen ze ons te waarschuwen dat we emotioneel niet (helemaal) in balans zijn. Je kunt spierspanningen zien als een natuurlijke manier om het onbewuste kenbaar te maken. Sinds ik holistisch massagetherapeut ben vertel ik dit ook aan mijn cliënten. Je kunt je lichaam zien als een geschiedenisboek; alles wat we meemaken wordt tot op celniveau opgeslagen, fijne maar ook nare herinneringen, trauma’s… Door een ingrijpende emotionele gebeurtenis zoals een ziekte, bevalling, het verlies van een dierbare of het begin van een nieuwe intieme relatie, kan dat wat opgeslagen is onbewust geraakt worden. Dit kan fysiek, mentaal maar ook emotioneel tot allerlei klachten of symptomen leiden.
Ons lichaam laat ons door middel van deze signalen voelen wat er zich innerlijk afspeelt en dat het aandacht nodig heeft.
- Weinig zelfvertrouwen hebben.
- Je niet goed genoeg voelen.
- Zeer kritisch op jezelf zijn.
- Het gevoel hebben dat je jezelf constant moet bewijzen.
- Bang zijn voor afwijzing.
- Het gevoel hebben niet geliefd te zijn.
- Geen steun ervaren.
- Je belemmerd voelen.
Bovengenoemde thema’s kunnen de onderliggende oorzaak zijn van lichamelijke en/of mentale klachten, zoals rugpijn, gespannen spieren, last van je schouders, darmklachten, algehele vermoeidheid, depressie, angsten etc. Dit zijn de meest voorkomende klachten waarmee mensen naar mijn praktijk komen. Tijdens de intake blijkt ook vaak dat deze mensen perfectionisten zijn die het liefst alles zelf willen regelen om zo de controle te houden. Ook zijn ze niet gewend om hulp te vragen als dat nodig is, want dan laat je zien dat je niet sterk bent. Ze staan altijd klaar voor anderen, cijferen zichzelf weg en gaan zo over hun eigen grenzen.
Liefde en aandacht voor je innerlijk kind
Het verwerken van een trauma kan lang duren en vraagt veel energie, vooral als het om jeugdtrauma gaat. De pijnlijke herinneringen en overlevingsmechanismen die je hebt ontwikkeld na de traumatische ervaring(en) zitten vaak heel diep. Dat is ook precies de reden waarom veel mensen het verwerkingsproces vermijden. Want hoe begin je aan dat proces en wat zijn dan de vervolgstappen?
Angsten, verslavingen of vermijdingsstrategieën hangen vaak nauw samen met het gekwetste innerlijk kind. Deze mechanismen spelen vaak nog steeds een rol als je al volwassen bent. Daarom kan het zomaar gebeuren dat je, in bepaalde situaties, vanuit je innerlijk kind reageert vanuit een reflex, terwijl je anders had willen reageren. Als je hier als volwassene niet bewust aandacht aan besteedt, dan bestaat de kans dat deze oude pijn en bijbehorende gedachte- en gedragspatronen jou gaan ‘besturen’. Je reageert vaak automatisch en erg heftig, doordat er iets in jou geraakt wordt. Je kunt plotseling heel geïrriteerd, boos, gedissocieerd of verdrietig worden zonder precies te begrijpen waarom deze specifieke situatie zo’n sterke respons bij je opwekt.
Traumaverwerking door middel van lichaamsgerichte, holistische massagetherapie
Diep van binnen weet je dat het anders kan. Maar het kan heel confronterend zijn om verbinding te maken met het verdriet, de wanhoop of de pijn die je als kind hebt ervaren. Heling van oud zeer start wanneer je stil staat bij wat dat voor jou heeft betekend. Holistische massagetherapie kan je daarbij helpen. Je wordt hierbij uitgenodigd om naast je innerlijk kind te gaan staan en te doorvoelen wat het voor haar heeft betekend: het verdriet, de pijn, de boosheid en schaamte.
De confrontatie met je trauma aangaan geeft je uiteindelijk de kracht om, als volwassene in het hier en nu, je eigen pad te vinden. Om verantwoordelijkheid te nemen voor wat van jou is en bij anderen te laten wat van hen is en vooral weer op jezelf te gaan vertrouwen en te zijn wie je in wezen bent.